Opkomst en ondergang
Uit: ‘Het absurdistisch universum’.
De ideeën als nooit geboren fantomen
zweven door een weids gedachtegoed
op zoek naar een flakkerend grottenrijk
om zich aan elkaar te kunnen tonen
terwijl de onderwereld zijn bergen stuwt
cirkelen de vale gieren door de kloven
ten einde een kadaver zijn fossiel te laten
als het werkvolk eens graaft tot op het bot
in een dorre uitgehuilde ruïnevlakte
grijpen de silhouetten in de bruine lucht
waar een kakkerlak zijn erfenis bekijkt
getekend op de schaduw van de brokkelmuur
Guido van Geel
© Copyright guido
Ingezonden door
guido
Geplaatst op
10-03-2015
Over dit gedicht
'Het zal mij een zorg zijn', zei de filosoof en had beter gezwegen.