Laatste trein

Door de groene drassige weiden,
glijd je daverend vooruit.
Met een buik vol lentevlinders,
en je hoofd tegen het ruit.

Er groeien gele paardenbloemen,
en druiven voor de zoete wijn.
Vliegen die onrustig zoemen,
in een veel te volle, dichte trein.

Langs de hoge kerktoren,
voorbij de boer met overall,
Door de tunnels, over bruggen,
en af en toe een waterval.

Je telt de laatste honderd meter.
Je voet beroert de laatste tree.
Dan verdwijn je in de avondschemer,
en neemt het laatste zonlicht mee.

© Copyright Betty Veerman