Het glazen huis

Ik was ’s middags in de Tweede Kamer, in de hal van bestuur en volk
de markt van mens en macht, de bijenkorf aan het Plein
ieder was er druk met papier, netwerken, koffie, laatste roddels
even dit, even dat; geen tijd voor zonnestralen en wind

Ik zag vogels vliegen, juist boven het glazen dak
van de duizend mensen keek ik als enige omhoog
zij hingen in de middaglucht, bleven er maar kort
politiek was niks voor hen, dat hadden ze snel gezien

De mensen praatten verder, langzaam loste de menigte op
het lage licht kwam me tegemoet, ik liep op Lange Poten
vrolijk keek ik om, ik hoef het land niet te besturen
ik heb genoeg aan een vogelvlucht.


zie ook www.josevanrosmalen.nl

© Copyright José van Rosmalen