Oradour-sur-glane

Negentienvijfenveertig 642 moorden,
zo weinig mensen die dit hoorden.

Woeste woede, oorlogsgeweld
ook heden ten dage,
soms alleen in kleine letters vermeld
nu helemaal in het verzwijgende vage.

Roestende resten van auto’s,
langzaam neemt de natuur terug.
Stilte na de sadistische salvo’s,
donkere wolken boven de heuvelrug.

Ruïne van wat ooit een thuis was.
Stuitende stille herinnering.
Pijnlijk cynisme, een grimas,
ik voel een hevige huivering.

Tranen om hen die verdwenen,
ik zag vandaag papavers bloeien.
Begin november en grafstenen,
levens die langzaam wegvloeien.

De bloemen hebben hen niet vergeten.

© Copyright fets