Warrig in mijn hoofd

Warrig...
Het is vaak zo warrig in mijn hoofd,
Vaak onrustig, soms verdoofd,
Er worden dingen beloofd,
Die niet door mij worden geloofd.

Als ik A zeg, zeg ik ook B,
Niet eerst een ja en dan een nee,
Niet iedereen doet daar aan mee,
Dát stelt mij zo ontevree.

Als ik ergens voor ga, wil ik strijden,
Zeker als ik een ander ermee kan verblijden,
Dan wil ik niet van mijn a' pro-po afglijden,
Omdat ik ruzie daarover wil vermijden.

Aan beloftes til ik zwaar,
Misschien in een anders ogen raar,
Wordt ik voorgelogen en is er niks van waar,
Pas dan maar op en berg je maar.

Ben niet doof en niet blind,
En ik zeg wat ik ervan vind,
Dus ik vraag je: bezin
Voor je iets met mij begint.

Brainstormen doe ik in mijn eigen tijd,
Wil daarna mijn verhaaltje kwijt,
Waarin ik aardig van me afbijt,
En verwacht van ieder eerlijkheid.

Misschien niet makkelijk om mee te leven,
Maar ik wil er wel naar streven,
Het WOORD wát er is gegeven,
Echt te gaan beleven.

© Copyright Gerda Horstman