Oneindige weg

Door de bossen lopend
Naar de bomen starend
Eenzaam
Niet wetend wat er komen gaat

Over de brug
Starend naar de lucht
Starend naar de maan
Die langzaam in de zon veranderd

De sterren schitteren in de hemel
De hemel waar dierbaren naar vertrokken zijn
De dierbaren, die een ster geworden zijn
Een schitterende ster

Kijkend naar de volgels, die langzaam wakker worden
Luisterend naar hun gepiep
Raakt mijn pijn mij driemaal zo diep

De pijn, diep in mijun ziel gesneden
De pijn, voor alle verdwenen sterren
De pijn, die nooit verdwijnt, hoogstens verzacht

De pijn voelend vervolg ik mijn weg
Mijn weg naar mijn gevoel

...................................................................................................................................................
Dit is mijn eerste zelfgeschreven gedicht ooit. Ik verwacht dan ook dat er genoeg fouten inzitten dus als ik iets mooier kan maken of een spelfout heb gemaakt hoor ik het heel graag.
Bedankt voor het leze.

© Copyright Elise