de trein

het is allemaal zo moeilijk
je gaat kapot van de pijn
je vergaat van het verdriet
dat niemand in jou ziet .
je denkt wat je zal moeten doen ?
zo kun je toch helemaal niet leven
je denkt terug aan toen
je pakt je spullen en je fiets
je komt uit op het 'treinstadion'
je volgt het trein spoor tot aan een witte
tunnel je , daar loop je dan
wou ik dit wel ? ik kan niet anders
ik ga op in al mijn verdriet
je gaat daar zitten .
je denkt is dit echt wat ik wou
ik ga kapot van de kou
het moet niet lang meer duuren
daar komt de trein
dit zal al snel mijn einde zijn
het is nu of nooit
PATSBOEM
tot ooit .

© Copyright loraine van woerkum