verloren vader

verloren vader

papa , het doet mij zo'n pijn als ik je zie.
Nooit gedacht dat het zo ging eindigen.
Ik heb nog steeds vertrouwen maar met de tijd minder.
Je bent bent altijd ziek geweest en daarom die drank,
maar dat heeft je nog meer omlaag geduwd.
Ik hoop niet dat we bijna aan het einde zijn ,
je moet me nog zo veel leren ,
en me beschermen ,
ik wil niet leven zonder mijn vader ,
ik wil geen nieuwe ,
ik wil niet dat iemand jou plaats komt vervangen ,
want jij bent mijn vader !
En jij blijft de enige !
Hoe moet het dan ?
Hoe gaat het zijn zonder jou ?
Veel pijn ? Veel verdriet ?
Wil er niet aan denken , maar het gaat gewoon niet !
Als je belt en ik vraag hoe het gaat ,
zeg je telkens , geen zorgen alles komt goed.
Maar ik weet hoe het gaat !
Ik ben al veel dierbare verloren ,
en ze zeiden ook dat alles goed ging komen...
Maar zo zie je maar , het was gewoon een leugen.
Een leugen om toch nog hoop te geven.
Maar die hoop is er bij jou niet meer !
En dat doet me pijn !
Want ik wil alleen maar bij jou zijn !
Je hebt me veel geleerd in deze 13 jaar.
Maar je moet me nog verder helpen ! Mama kan het niet alleen aan.
En sara en je kleinzoon dan ?
We hebben je allemaal nodig , papa.
Ik hoop dat je niet hoeft te gaan.
Maar je bent ,

een verloren vader.

© Copyright MB

Ingezonden door

MB

Geplaatst op

24-11-2014

Over dit gedicht

voor mijn (verloren) vader

Tags

Verdriet