Herhaling

Ik kruip in mijn bed
en probeer te slapen gaan.
Ik sluit mijn ogen nog maar net
of de beelden springen weer aan.

Die dag heeft mijn leven verdoemd.
Voor altijd word ik geplaagd
met de beelden. Ingezoomd
en extra langzaam tot in detail vertraagd.

Mijn brein is een verschrikkelijk ding.
Voor alweer de zoveelste keer
zie ik de beelden opnieuw in herhaling.
Ook al wil ik het helemaal niet meer.

De stilte van mijn kamer verdwijnt
en alle geluiden dringen tot me door.
Mijn nekharen springen overeind
als ik alles weer opnieuw hoor.

Daar bij het spoor.
De slagbomen dalen
en zij glipt eronder door.
Ik kon het niet meer halen.

Voor ik in een diepe slaap beland
herhaal ik weer het meisje en de trein.
In mijn dromen duw ik haar aan de kant.
Het mocht niet zo zijn...

© Copyright DeEenzameWandelaar